Bhaktapur-Nagarkot

Een korte rit van een uurtje naar Bakthapur. Niks gelogen, deze stad is zoveel mooier dan Kathmandu. Het centrum is grotendeels auto en motorvoertuig vrij en het plein is overzichtelijk en groot. Het hotel ligt net achter het centrale plein en oogt Nepalees. De rest van de dag tijd gehad om de stad te verkennen. Nu is het plein niet helemaal rustig want ze zijn bezig met filmopnames voor een film. Dit betekent een Spaans/Portugees vrouwtje wat door een microfoon loopt te schreeuwen: roll camera, one, two, three, action. Het halve plein is gevuld met figuranten in boeddhistische kleding en een Europees ogende jongen in een ander gekleurd gewaad. Prachtig om te zien hoe dat allemaal in zijn werk gaat.

De rest van de middag door straatjes gelopen en foto's gemaakt om weer te eindigen op het plein. S'avonds werd in het hotel een plaatselijke traditionele Nepalese maaltijd voor ons bereid. Dit werd geserveerd op een bord van gedroogde bladeren. Allemaal kleine hoopjes met aardappel, kip, beef (rund of jak), erwten, chutney, gepofte rijst en bloemkool. De maaltijd hoort met de hand gegeten te worden dus dit heb ik ook gedaan. Daarna nog blijven zitten praten om vervolgens op de kamer een minder aangename verrassing te krijgen. Ik zat op me bed en zie in mijn ooghoek een giga spin achter mijn bed vandaag schieten! Ik spring op en mijn reisgenoot ziet de spin ook en voor we het weten staan we op de gang. Ik lag in een deuk van het lachen om mijn reactie maar mijn kamergenoot stond al in het trappenhuis naar beneden te schreeuwen of er iemand kon helpen met de spin weghalen (Sir, Sir, help help, spider in the room) iedereen natuurlijk uit zijn kamer om te kijken wat dat mens staat te krijsen. De man van het hotel moest lachen toen hij zag waarom hij met zoveel kabaal was geroepen. Nou vond ik de spin echt groot, harig en had die liever ook niet op de kamer. Die nacht bijna niet geslapen maar niet alleen om de spin. De bedden lijken met de nacht harder te worden en die middag begon ik krampen te voelen in me buik die aanhielden.

De volgende dag zou de eerste rit de hoogte in worden richting de Himalaya. Ik zat al niet zo lekker in de bus en aangekomen in een prachtig hotel bovenop een berg met uitzicht op de Himalaya (helaas bijna helemaal in de wolken) voelde ik mij niet veel beter. Tijdens de lunch kwam ik niet verder dan drie happen rijst en besloten om toch maar even op bed te gaan liggen. Schade: rillingen, hoofdpijn, buikpijn/krampen. Twee uur geslapen om daarna toch maar in te gaan op het aanbod om de plaatselijke medicijnen tegen kramp en darmen te nemen. Wondermiddeltjes want binnen een dag was ik zo goed als hersteld. Nu is het al sinds de derde dag van de reis dat een voor een iedereen een keer ziek wordt. Voor de meeste is het een dagje op bed, pillen erin en weer ok maar sommige hebben al sinds India last.

Volgende punt van de reis is de grensovergang naar Tibet/China wat altijd een bijzondere en spannend punt is van de reis. De visumaanvraag schijnt gelukt te zijn dus op de rit naar de grens pikken we ergens een mannetje op die onze paspoorten en visum heeft.