Varanasi-Shivpatinagar-Chitwan

Al een tijdje geen reisverslag gemaakt omdat de omstandigheden er niet naar zijn. In de bus is onmogelijk want je hobbelt alle kanten op, je bent nauwelijks rustig op de kamer en als je dat wel bent dan wil je slapen. Sinds Nepal is het ook niet al te best gesteld met de elektriciteit. Er is maar op bepaalde tijden stroom.. Dit heeft natuurlijk ook effect op de beschikbaarheid van airco, ventilator en wifi. En soms heb ik er gewoon geen zin in haha.

Waar was ik gebleven.. Varanasi, we gingen naar de plek waar Boeddha zijn eerste les heeft gegeven. We werden opgehaald in oude Engelse 'tourist' auto's. Ik was moe, had pijn aan me voeten en eigenlijk niet zoveel zin. Daarnaast moest je bij de helft van de plekken je schoenen uit en daar had ik al helemaal geen zin in. Dan maar voor de deur blijven zitten en beetje babbelen met de mensen daar. 'Do you know computer and email?' 'Yes, i work with the computer and email all day'... Vreemde gesprekken heb je soms. In de avond maar in het hotel gegeten wat soms nog best uitdagend was door de stroomuitval.

De volgende dag vroeg op voor een lange busrit richting de Nepalese grens. Onderweg heerlijk uit het raam kijken naar alle taferelen langs en op de weg. De reisleider had in Varanasi lunchpakketten geregeld en deze waren heerlijk! Ze kwamen van een Duitse bakker dus behoorlijk westers pakket. Pistolet kaas (goudse kaas!), pistolet omelet, apfelstrudel, kaneelrol en een chocoladekoekje. Aan het einde van de middag sloegen we een landweggetje in (hobbel, hobbel, hobbel) met honderden mangobomen! Je hoorde de mango's bonken op het dak. De weg leidde naar een oud (door de Engelse gebouwd) landhuis met een mooie oprit. Dit landhuis bleek het bezit te zijn van een Maharadja, een Indiase prins. Vroeger in gebruik als buitenhuis voor de jacht. Nou dat hebben we geweten. Het hele huis hing vol met tijgers! Tijdens het avondeten staarde drie tijgers mij de hele maaltijd aan. Gelukkig had ik een kamer in het landhuis en niet in een van de buitenverblijven. Al had ik wel bezoek van een kikker en salamander op de kamer.

De volgende dag weer een reisdag. Dit keer over de grens naar Nepal. Voor de grens wordt je afgezet, formulier invullen, vertrekt je bagage en jijzelf per riksja over de grens en de reisleider verdwijnt in een kantoortje met de paspoorten. Gelukkig stond de Nepalese bus al te wachten. Een bus zonder airco dus dat was even wennen. De temperatuur is wel bijna 10 graden gedaald sinds Varanasi (42graden). Hoe verder we rijden zie je de omgeving veranderen. Het wordt minder vies, meer bergen en mensen lijken aardiger (minder opdringerig). Rond vier uur komen we aan in Chitwan, net buiten het National Park. Alsof je binnen komt in een vakantieoord, heerlijk!

Oké genoeg voor 1 verslag. Misschien typ ik later vandaag of morgen nog de rest.